به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، تصویرها زندگی ما را شکل می‌دهند. خانه در قلب هر کدام از ما جایی است و مزرعه جایی. خیابان جایی است و شهر جایی و مدرسه جایی. هرچند درباره این تصویرها نمی‌اندیشیم اما همه اندیشه ما را شکل می‌دهند. ویرایش این تصویرهای درونی اما بسادگی اتفاق نمی‌افتد. تصویر لیلی و مجنون از ادبیات ما بر عشق ایرانی سایه افکنده است و تا همیشه همه دختران ایران در حسرت داشتن مجنونی خواهند بود، در حالی ‌که در آن قصه اصولاً بحث چیز دیگری است. ‌اما به هر حال این جابه‌جایی ناخواسته مفاهیم بر دوست داشتن‌های امروز و فردای ما اثر گذاشته است. ببینید که تصویر شما از دوستی یا عشق و همکاری چیست؟ سعی کنید با نزدیک‌ترین تمثیل‌ها آن را توضیح دهید یا نقاشی‌اش را بکشید. تمثیل‌های ما هم طبیعتاً از سرچشمه شناخت ما آب می‌خورند. زن و شوهری که پیش از ازدواج، شناختشان از رابطه با همسر در الگویی مانند فیلم‌های هندی شکل گرفته باشد، همان الگو را انتظار خواهند داشت و لحظه لحظه دچار بحران خواهند شد. در حالی‌که زندگی سناریویی نیست که برای فروش بیشتر نوشته شده باشد. زندگی، زندگی است و این‌همه دور هم گشتن در آن معنایی ندارد. 

به خلاق‌ترین نقاش هم اگر بگویید که تصویر یک رابطه موفق زن و شوهری را نقاشی کند، هیچ وقت به این تصویر نخواهد رسید که حسین منزوی شاعر برجسته معاصر ساخته است که: تو پشت به پشتم ده و بی‌دغدغه بگذار/ تا هر دو جهان داشته باشد سر جنگم.

 متأسفانه تصویرهای ذهنی مردم ما از یک رابطه عاشقانه موفق، قابل جست‌وجو نیستند ولی می‌توانید با یک جست‌وجو در اینترنت به خیلی چیزها برسید، دختر و پسری که لب دریا، دست در دست هم ایستاده‌اند و به غروبی زیبا می‌نگرند یا درقایقی کنار هم نشسته‌اند و مبهوت گلی کوچکند. اما در بسیاری از شهرهای ایران، شما حتی یک رودخانه هم پیدا نمی‌کنید. حالا با تصویر ذهنی تان چه کنید؟ لازم نیست شما کاری بکنید، تصویر ذهنی با شما کار خودش را خواهد کرد و موجب می‌شود که رنج بکشید و ناراضی باشید. نقاش‌ها و هنرمندهای ما می‌توانند کاری کنند که این بحران برای نسل‌های بعد وجود نداشته باشد، اما امروز خودتان باید ذهنتان را ویرایش کنید. نیاز به نصب فتوشاپ هم نیست. به طبیعت زندگی برگردید و لحظات عاشقانه عادی را ببینید و جایی ذخیره کنید که ویروس‌ها براحتی به آن دسترسی نداشته باشند. 

حافظ گفته است که: رضا به داد بده وز جبین گره بگشای! اگر به آنچه به شما داده شده است دقت کنید و به همان راضی باشید خوشبخت‌ترین آدم دنیا هستید. ولی اولین کار جمع کردن سیم‌های خاردار و موانع ذهنی است. نیاز به عجله نیست، به مرور یقه تصویرهای غریبه را بگیرید و با مهربانی و حوصله بنا به آنچه هستید ویرایششان کنید.

انتهای پیام/